"พื้นฐานตัวเองไม่เคยรู้หรือคิดว่าตัวเองมีปมอะไรในใจเลย เพราะคิดว่าถึงแม้ตัวเองไม่ได้ดีมากมายแต่ก็ไม่ได้แย่หรือเลวร้ายอะไร ครอบครัวก็น่าจะมีความสุขดีนะ หรือดีบ้างเป็นครั้งคราว อบอุ่นมากหรือมากจนร้อนบ้างในบางที ชีวิตลุ่มๆดอนๆ เรื่องงานพอดูท่าทางจะดีแต่แล้วก็กลายเป็นแย่ ความรักพอจะดีก็พังอีก ความสำเร็จในชีวิตไม่มีความหมาย มันเป็นลูปเดิมๆซ้ำๆจนบางครั้งก็หันไปโทษดินโทษฟ้าแต่ไม่เคยหันมาถามตัวเองว่า "ทำไมวะ?" ทำไมเราถึงรู้สึกแบบนี้? ครูพี่ต้นบอกว่า "เราซ่อมใจตัวเองได้นะคะ" เออว่ะ ทำไมไม่ลองล่ะ?

​

เคยมีคำถามกับตัวเองไหมคะว่าทำไมชีวิตเราเป็นแบบนี้? เพราะเราโดนคำพูดอะไร โดนใครทำอะไรใส่ในวัยเด็กที่จำไม่ได้มั้ย? ไม่มีหรอก ทุกคนโทษดินฟ้าอากาศโทษสิ่งภายนอกและดวงตกฟากหมด ครูพี่ต้นบอกเอ๊ดว่า ไป... เราไปดูกันว่าเบื้องลึกแรก ต้นเหตุที่ทำให้เอ๊ดเป็นอะไรแบบนี้ มันเป็นเพราะอะไร

​

วันนั้นเรานั่งคุยกันเหมือนพี่ เพื่อน น้อง ปรับทุกข์กัน แล้วในทรานซ์เอ๊ดก็เห็นว่า เด็กผู้หญิงคนนึงในชุดมหาลัยนั่งพับเพียบอยู่กับพื้น ครูพี่ต้นถามว่า เอ๊ดตอนนั้นเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้ มันคือภาพที่เราลืมไปแล้วแต่มันกลับผุดขึ้นมาตอนนี้ ตามตัวเอ๊ดมีรอยไม้แขวนเสื้อ ไม้หนีบกระโปรงเป็นรอยตามขา แตกเลือดซิบๆ

​

เอ๊ดทะเลาะกับแม่ค่ะ อะไรก็ตามที่แม่อยากให้เราทำ เราจะต่อต้าน มันเกิดจากคำถามของเราที่มีต่อแม่ว่า ทำไมต้องเรียนอะไรเยอะแยะด้วย? น้อยกว่านี้ทำไมถึงไม่ได้? จนเรามีปากเสียงกัน แล้วแม่ก็เริ่มขว้างปาสิ่งของทุกอย่างที่อยู่ใกล้มือใส่เด็กคนนั้น เริ่มตี เริ่มว่า จนขาเราแตกเลือดซิบ และคำพูดที่เราไม่เข้าใจว่าทำไมถึงทำให้เราเสียใจได้ถึงขนาดนั้น? "แกไม่เคยทำให้แม่ภูมิใจได้เลย"

จากเหตุการณ์ คำพูด และการกระทำตอนนั้น เราไม่รู้เลยว่ามันฝังลึกลงในจิตใต้สำนึกของเราแล้ว ครูพี่ต้นช่วยให้เอ๊ดได้กลับเข้าไปกะเทาะปมในใจที่ลืมไปแล้ว เข้าใจต้นเหตุที่มันมีผลกับความรู้สึกของเรามาจนถึงตอนนี้ กลับไปให้อภัยตัวเอง ให้อภัยแม่ และมอบความรักและเข้าใจกับแม่มากขึ้น

​

วันนั้นเราเดินจากบ้านหลังนั้นของครูออกมาด้วยน้ำตาเต็มแก้มก็จริง แต่หัวใจมันอิ่มเต็มไปด้วยความเข้าใจและการให้อภัย ความสำเร็จในชีวิตไม่ว่างเปล่าอีกต่อไป เรามีจุดหมาย เราปักธงไว้ โดยมีแม่และครอบครัวของเราที่เราเคยวิ่งหนีเป็นกำลังใจ 

คำว่า เอ๊ด เราซ่อมใจ เราให้อภัยได้เสมอนะคะ มันก้องในใจ มันเห็นเหตุการณ์เก่าแล้วเรากลับไปแก้ไขได้ เราซ่อมใจเราได้จริงๆ ทุกวันนี้แม้มีเรื่องกระทบใจเราก็แค่รับรู้ว่ามันเกิดจากอะไร แต่เราไม่โทษใคร ไม่ทำร้ายใจตัวเอง และเรื่องร้ายๆในชีวิตเราก็จะหายไปเช่นกัน

​

ขอบคุณครูพี่ต้นที่เตือนสติและนำทางให้แสงสว่างชีวิตอีกครั้งค่ะ"

พจมาน (กทม.) CEO Interior Company

วันที่ได้รู้จักครูต้นเป็นช่วงจังหวะเดียวกับการรักษาโรคซึมเศร้า ตลอดระยะเวลาเกือบ 2 ปีเราแทบจะไม่เปิดเผยและพูดเรื่องราวชีวิตให้คนอื่นรับรู้แม้กระทั่งคนใกล้ตัว แต่กับครูต้นทุกอย่างตรงกันข้าม คำพูดของครูต้นเปรียบเสมือนแสงสว่างที่ก่อเกิดขึ้นในความมืดบอดของจิตใจเรา มันสะท้อนถึงความคิดและความรู้สึกที่เราพยายามเรียกร้องมาตลอด และสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ได้หลังจากที่พูดคุยกันนั่นคือ ความหวังและเป้าหมาย

​

ถ้าไม่มีครูต้นในวันนั้น เราอาจไม่มีลมหายใจอยู่จนถึงทุกวันนี้ ของคุณจริงๆค่ะ

ปิ๊ง (กทม.) กิจการส่วนตัว